Czy po dobre zdjęcia uliczne trzeba jechać daleko? Zdaniem Krzyśka Grabary absolutnie NIE.

Co jakiś czas słyszę od znajomych, że w ich miejscowości nie ma nic ciekawego do fotografowania. Czasami słyszę też, że Warszawa nie ma już wiele do zaoferowania. Trzeba pojechać dalej, a najlepiej wyjechać poza granice kraju.
Podobne myślenie jest mi bardzo dalekie. Fotografuję Warszawę od dwóch lat. Aktualnie przeszedłem po niej około 5500 kilometrów. Najczęściej jednak fotografuję w Śródmieściu, gdzie można spotkać wielu fotografów ulicznych. Ale także ruszam na Mokotów, czy Ursynów, gdzie mieszkam.
Po dwóch latach i setkach godzin spędzonych na ulicy wiem, że blisko domu też można robić dobrą fotografię uliczną.  Wystarczy się rozejrzeć i nie mijać obojętnie czegoś, co nas zainteresuje. Fotografowanie w wydawałoby się znanym już terenie jest stałym podnoszeniem sobie poprzeczki i uruchamianiem coraz to nowych zasobów kreatywności.

Czasem coś ciekawego trafi się podczas przemierzanej wielokrotnie drogi do metra, czasem na spacerze z córką, dziewczyną, czy psem. Zadaję sobie pytanie… Jak ja od tylu lat tego nie widziałem? Ano nie widziałem. Ilu zatem rzeczy, które mijam na co dzień, jeszcze nie widzę?

Zastanawiam się, czy tłumaczenie sobie, że tu nic ciekawego nie ma, czy że trzeba gdzieś wyjechać nie jest jedynie wymówką dla siebie.
Czytając rozmowy z Robertem Adamsem w „Along some rivers” możemy trafić na fragment, gdzie Adams przywołuje Lewisa Baltza, który wspomniał mu o tym, że odwiedzając pierwszy raz jakieś miejsce nie zrobił dobrych zdjęć (przy czym określenie było dużo bardziej dobitne). Adams przyznał, że miał podobne doświadczenie.
Myślę, że warto się zatrzymać przy tym stwierdzeniu i zastanowić, czy wyczerpaliśmy już możliwości miejsca, gdzie mieszkamy. Naszego miasta, wsi, regionu itp. Czy to nie tak, że my czegoś nie widzimy tłumacząc sobie, że przecież tego „czegoś” tu nie ma.

Poniżej dwadzieścia kadrów, które wykonałem w promieniu kilometra od miejsca gdzie mieszkam, czyli warszawski Ursynów w okolicach metra Natolin.

Zarówno tekst jak i zdjęcia są autorstwa Krzyśka Grabary.

Krzysiek Grabra

Fotografią uliczną zajmuję się od końca grudnia 2016 roku. Na ulicach szukam niecodziennych sytuacji, nie zawsze związanych z jakąś wymową, która to jest dla mnie bardzo ważna. Wymowa fotografii jest wypadkową moich przemyśleń i doświadczeń. Czasami jednak zadowalam się graficznym kadrem wypełnionym ciekawym światłem, czy cieniem który stopniowo staje się moim znakiem rozpoznawczym. Żeby znaleźć dobre zdjęcie trzeba przejść swoje po ulicach. Ostatnio jest to średnia czterech kilometrów na zdjęcie. Dobre zdjęcie nie zdarza się ot tak, trzeba znaleźć się w odpowiednim miejscu w odpowiedniej chwili. Czasami pijąc kawę przed ulubioną kawiarnią, patrząc pod nogi, czy po prostu obserwując ludzi przed sobą. Warto czasem obrócić się i spojrzeć za siebie, stanąć, poczuć miasto i obserwować, gapić się, słuchać i podsłuchiwać – parafrazując Walkera Evansa. W swojej działalności prowadzę projekt fotograficzny Warsaw Stories na facebook oraz instagram, a także Co jest na zdjęciu na facebook, gdzie omawiam zdjęcia pod kątem ich treści i staram szerzyć potrzebę edukacji wizualnej. W kwestii planów na przyszłość na pewno znajduje się wśród nich dalsza edukacja na uczelni wyższej oraz szerzenie idei fotografii ulicznej poprzez prowadzenie warsztatów oraz rozwijania prowadzonych już projektów.