FOTONY. Rezydencja artystyczna – Pracownia Duży Pokój

Jednym z elementów projektu Fotony, jaki zdecydowaliśmy się przeprowadzić była Rezydencja Artystyczna. Najdłuższe i najbardziej wymagające działanie proponowane uczestnikom. Rezydencja była taką formą pracy, która zakładała naukę w procesie i pracę na projektach artystycznych – fotograficznych – od celu, zamiaru, pomysłu, przez konsultację prowadzącego i grupy uczestników, po wykonanie serii zdjęć i ponowne konsultacje, aż do efektu końcowego – serii fotografii tworzącej całość – cykl tematyczny prezentowany tym razem w formie książki. A zatem wszystko odbyło się w kilku – równie ważnych i decydujących etapach. Po co to wszystko?  

Praca nad projektem artystycznym jest osobną wiedzą i doświadczeniem, odrębną od samej nauki fotografii. Nie bez powodu studiując tę dziedzinę uczymy się pracy w procesie od samego początku. Uczymy się bowiem nie tylko robić dobre, poprawne czy ciekawe zdjęcia, ale jednocześnie uczymy się opowiadać historie, co moim zdaniem jest umiejętnością istotniejszą. Cel wykonania poszczególnych fotografii, posiadanie tematu do realizacji odróżnia projekty – opowiadane przez artystów historie, od poprawnych technicznie fotografii. Nieważne przecież czy pracujemy na Zenicie, czy najdroższym aparacie, jaki znaleźliśmy w sklepie, jeśli nie wiemy po co. Pytanie „po co?” warto sobie czasem zadawać. 

Rezydencja trwała miesiąc, uczestniczyło w niej 10 osób pracując na różnych aparatach mało- i średnioobrazkowych oraz czarno-białych negatywach 200 ISO. Każdy z uczestników przyszedł z własnym pomysłem, czy już sprecyzowanym tematem rozwijanym krok po kroku podczas pracy z opiekunem. Każdy miał szansę wywołania materiałów negatywowych i pozytywowych, aby ostatecznie własnoręcznie stworzyć autorską książkę fotograficzną. Grupę poprowadził artysta Federico Caponi. Efekty ich wspólnej pracy będziecie mogli zobaczyć od 25.10 do 14.11 w Pracowni Duży Pokój w Warszawie.  

*Fotony to kilkumiesięczny projekt artystyczno-edukacyjny wykorzystujący analogowe i szlachetne techniki fotograficzne w połączeniu z warsztatami sitodruku, introligatorstwa, tworzenia projektów artystycznych i książek fotograficznych. Pracujemy na aparatach małego, średniego i wielkiego formatu, robimy zdjęcia na negatywach czarno-białych, barwnych slajdach oraz płytach szklanych angażując artystów i zakłady fotograficzne, jak np. znany warszawiakom zakład pani Celiny Osieckiej na Saskiej Kępie. Uczymy jak wykonywać zdjęcia techniką mokrego kolodionu i jak pracować w ciemni. Finałowa wystawa uczestników, na której zobaczymy wszystkie prace będzie uroczystym finałem w naszej galerii – Pracowni Duży Pokój. 

 Wszystkim działaniom towarzyszył Wędrowny Zakład Portretowy, który przez trzy weekendy, pojawiając się w różnych miejscach w Warszawie zachęcał przechodniów do bezpłatnych portretów na czarno-białych negatywach 6×4,5cm naświetlanych aparatem Mamiya 645. Na wystawie zobaczycie 200 z nich. 

Projekt został dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Funduszu Promocji Kultury. Realizowany przez Stowarzyszenie Rozwój w Biały Dzień i Pracownię Duży Pokój. 

Joanna Kozera

Fotografka i artystka wizualna, absolwentka Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku Etnologia i Antropologia Kultury, stypendystka indonezyjskiego programu Darmasiswa, dzięki któremu przez rok studiowała sztukę tradycyjną na indonezyjskiej Jawie. Pracowała jako reporterka dla agencji prasowych oraz wielu magazynów. Koordynatorka i kuratorka projektów artystycznych, od ośmiu lat związana z warszawską Pracownią Duży Pokój.