Obiektyw Minolta MC MD 85mm F1.7 to obiektyw wart każdej złotówki. Zdjęcia przykładowe na pełnoklatkowym Nikon Z6

Minolta MC MD 85mm F1.7 to nie jest Carl Zeiss Biotar 75mm F1.5, ale wiele mu nie brakuje. Obiektyw przy domknięciu jest bardzo ostry, do tego stopnia, że prawie ciężko dopatrzeć się różnicy w stosunku do Biotara. Oczywiście, że Biotar ma perfekcyjnie skrojony na pełnym otworze przysłony Swirly Bokeh. Ale ale… poczekaj 🙂 Bo Minolta MC MD 85mm F1.7 jest podobny, może nie identyczny, ale bardzo podobnie rysuje i jest co najmniej 3 razy tańszy od Biotara.

Interesują Cię zdjęcia z Carl Zeiss Biotar 75mm F1.5, zapraszamy do tych artykułów:

Minolta MC MD 85mm F1.7, Nikon Z6, adapter K&F Concept MD na Nikon Z

Minolta MC MD 85mm F1.7 zaadoptujesz do lustrzanki cyfrowej lub do bezlusterkowca przez adapter. Ja używałem adaptera K&F Concept MD na Nikon Z, na którym bez problemu otrzymałem nieskończoność.

W tym artykule chcę podzielić się zdjęciami przykładowymi z pierwszej wersji bezlusterkowca Nikon Z6 i właśnie wspomnianego obiektywu Minolta MC MD 85mm F1.7 zaadoptowanego przez adapter K&F Concept MD na Nikon Z, który z powodzeniem może nam zastąpić Carl Zeiss Biotar 75mm F1.5.

Minolta MC MD 85mm F1.7 specyfikacja

Ogniskowa: 85 mm.
Maksymalna przysłona: F1.7
Walory portretowe: Przy F1.7 występuje Swirly Bokeh.
Minimalna przysłona: F22.
Liczba listków przysłony: 6.
Konstrukcja optyczna: 6 elementów w 5 grupach.
Minimalna odległość ostrzenia: 1m.
Średnica filtra: 55 mm.
Waga: 460 gramów.
Długość: 62 mm.
Mocowanie: Minolta SR (MC, MD).
Typ ostrzenia: Manualne.
Data produkcji: Rozpoczęta w 1970 roku.
Fabryka: Produkowany w fabryce Minolty w Osace, Japonia.
Jakość wykonania: Solidna, metalowa konstrukcja.
Doskonały do adaptacji do lustrzanek i bezlusterkowców.

Wybór bodziaka padł na Nikon Z6 – dziś absolutny pełnoklatkowy standard

Jak poczytasz moje artykuły, to zobaczysz, że w sporej większości sensory aparatów produkowane kiedyś przedkładam nad sensory produkowane dziś, ale dziś ten parametr pominiemy całkowicie. Nadal uważam, że kolorystyka zdjęć wynikająca być może z ograniczeń technologicznych w tamtym czasie lepiej radziła sobie finalnie niż ma to miejsce teraz.

Nikon Z6 – absoludnie standardowy bezlusterkowy pełnoklatkowiec – który dziś u nas można kupić za niezłe pieniądze. Dlaczego go lubię? Ponieważ posiada proste i czytelne menu (czytelne dla mnie szczególnie po angielsku), a większością najważniejszych ustawień steruje się z korpusu aparatu – to taki miły ukłon w kierunku tych, którzy pracują na profesjonalnych bodziakach. Nie będę zachwalał, że Nikon Z6 jest wybitny ponad wszystko, bo dla mnie nie jest, jednakże na potrzeby tego testu potrzebowałem aparatu ze średniego segmentu oraz przede wszystkim bezproblemowego. I takim Nikon Z6 właśnie dla mnie w tym teście był.

Poniżej prezentuję porównanie dwóch zdjęć wykonanych na tych samych ustawieniach, z różnicą jedynie przysłony. W jednym przypadku będzie F1.7, a w drugim F4.5.