Canon EOS R7 i Sigma 18-50mm F2.8 DC DN Contemporary zdjęcia przykładowe

Jarosław Brzeziński stworzył już wcześniej artykuł ze zdjęciami przykładowymi dokładnie tym samym aparatem i tym samym obiektywem. Nie ukrywam, że byłem zwyczajnie ciekawy, jak radzi sobie ten zestaw i myślę, że mogę coś dodać do testu Jarka, tak zupełnie od siebie.

Test Jarka można znaleźć między innymi tutaj:

Sigma 18-50mm F2.8 DC DN + Canon EOS R7: małe jest piękne – Blog Interfoto.eu

Na początek specyfikacja ale tak własnymi słowami, spostrzeżeniami – Sigma 18-50mm F2.8 DC DN Contemporary:

Obiektyw jest mały, to wręcz mikrus, nawet mimo braku wewnętrznego ogniskowania. Obiektyw podczas “zoom” rozsuwa tubus o jakieś 2,5cm.
Jego waga znacząco nie obciążyła bodziaka Canon EOS R7.
Przy maksymalnym Zoom na 50mm odczułem właściwości makro. Na obiektywie mamy oznaczenie, że odległość ostrzenia jest odpowiednio: 12cm na 18mm i 30cm na 50mm. Mówimy o odległości obiektu od matrycy aparatu.
Przy fotografowaniu na 18mm odczuwałem, że “horyzont” lekko się zaginał.
Obiektyw jest bardzo miękki i dynamiczny – przy przysłonie F2.8 niezależnie od tego czy było to 18mm czy było to 50mm głębia ostrości jest nieduża. Szczególnie jak zaczniesz zbliżać się do obiektu, aby zrobić go mocno z bliska. Może się nawet okazać, że niewiele wskórasz domykając przysłonę do F6.3. Ten obiektyw po prostu tak ma. Można tego nie lubić, albo można to pokochać :).

Teraz kilka spostrzeżeń podczas używania Canon EOS R7:

Gabaryt i waga: Na codzień nie fotografuję bezlusterkowcami, tylko lustrzankami, jednakże pierwsza rzecz, która znacząco mnie zaskoczyła to gabaryt i waga samego bodziaka, momentalnie miałem wrażenie, że trzymam jakąś zabawkę :)). Ale to było odczucie bardzo na plus.
Świetna jakość obrazu: Uważam, że Canon EOS R7 daje na serio radę! Kolory są nasycone i naturalne, a ostrość jest rewelacyjna. Matryca APS-C o rozdzielczości 32,5 MP pozwala na uchwycenie nawet najdrobniejszych detali, co nie ukrywam, było dla mnie fantastyczne.
Szybki i precyzyjny autofokus: Fotografując dynamiczne sceny, doceniam, jak szybko i celnie działał autofokus. Rewelacyjnie sprawdził się pod słońce i w trudnych warunkach oświetleniowych.
Stabilizacja obrazu w korpusie: Fotografując z ręki, zwłaszcza przy słabym świetle, zauważyłem, że wbudowana stabilizacja obrazu jest na całkiem niezłym poziomie. Dzięki temu można fotografować nawet przy dłuższych czasach naświetlania np. przy domknięciu przysłony do F6.3, a zdjęcia i tan nie wyjdą poruszone.

Podsumowując,Canon EOS R7 to zaawansowany kompakt, który z czystym sumieniem poleciłbym każdemu, kto szuka wysokiej jakości zdjęć. Na jednej baterii można zrobić bardzo dużo zdjęć. Pod koniec mojej sesji miałem jeszcze 80% naładowania baterii – w większości fotografowałem na wizjerze. To absolutnie bezproblemowy aparat, który po prostu robi to, co powinien – ostre zdjęcia. Jeśli tylko nie przeszkadza Ci matryca APS-C, to jest to aparat, który na pewno mogę Ci polecić.

Warsztat i przygotowanie zdjęć

Wszystkie zdjęcia wykonywałem w formacie RAW.
W aparacie wyłączyłem absolutnie wszelkie wsparcie redukcji szumów, zniekształceń, czy profil obiektywu. Wyłączone było absolutnie wszystko.
Przestrzeń kolorystyczna ustawiona na Adobe RGB.
Zdjęcia z RAW wywołane przez ACR i zmniejszone do 2000px.
Suwaki w ACR były ruszane, bo RAW gubił profil balansu bieli o jakieś 150 kelvinów. Niektóre zdjęcia – szczególnie z samochodami zostały lekko “dotknięte” suwakami, nadałem większy kontrast.
Przeważała przysłona większa niż F2.8.
W przeważającej części ISO było maksymalnie 400, raz użyłem ISO 3200.