Pentax 67 II – najlepszy analog do portretu?
Kontynuując moją drogę z serii najcięższy średnio-formatowy aparat analogowy na świecie nie mogłem nie zawitać do japońskiego dohjo gdzie odziany w laury czekał na mnie dumny sumoka – Pentax 67 II. Moi drodzy to nie jest żadna literówka, bo ten sprzęt swoje waży, a ile waży odpowiedzialność za zrobienie dobrego zdjęcia, gdy mamy w rękach takie cudo to wiedzą tylko nieliczni.
Coraz więcej w moich rękach przewija się analogowego średnio-formatowego kultowego sprzętu! Bardzo mi się to podoba, bo mogę sobie poteoretyzować i coraz śmielej doradzać Wam również w tej kwestii, bo każda z dotychczasowo klikanych przeze mnie „zabawek” była z odrobinę innej gliny ulepiona.
W ostatnim czasie rozpisywałem się o cudownym Hasselbladzie 503CW, a także Mamiyi 7, a dziś czas przyniósł mi prawdziwego zawodnika wagi ciężkiej, który oczywiście w segmencie analogowego, profesjonalnego sprzętu średnio-formatowego zasłynął nie tylko swoją wagą, a przede wszystkim niezrównaną optyką, która pojawiła się na rynku wraz z nim. Miałem okazję prezentować wam obiektyw, z którym dziś przyszło mi używać aparatu Pentax 67 II już bardzo dawno temu, gdy postanowiłem sprawdzić jak poradzi sobie na matrycy FujiFilm GFX 100 i wtedy nie było to zbyt lekkie i wygodne połączenie, choć oferowało jakość.
Tym razem gabaryt sprzętu jak już kilkukrotnie wspomniałem również jest niemały, ale śmiało mogę przyznać, że korzysta się z niego znacznie przyjemniej. Pentax 67 II jest ciężki, ale nie powiedziałbym, że miałem problem z jego wagą. W ciągu kilku godzin spaceru ani razu nie zdarzyło mi się na nią narzekać, chociaż nie mogłem pozbyć się wrażenia, że wszędzie gdzie się pojawiam wzbudzam zainteresowanie z racji wielkości aparatu.
Pentax 67 II to oczywiście lustrzanka średnio-formatowa co także dyktuje pewne ograniczenia i determinuje to jaką konstrukcją przychodzi nam fotografować. Przede wszystkim aparat ten wyposażony jest w największe lustro z jakim miałem do czynienia. Ono nie jest duże – ono jest ogrooooomne! Z tym, że jednocześnie wizjer obecny w tymże aparacie nie pokrywa 100% kadru, co mówiąc delikatnie lekko mnie zdenerwowało i zbiło z tropu. Poza tą jedną niedogodnością, a także faktem, że ostrzenie przez tenże wizjer wcale nie jest jakieś super wygodne budowa tego aparatu przypadła mi do gustu, ale nie każde ręce będą gotowe, by dźwigać te „lekko” ponad dwa kilogramy.
Co również działa na niekorzyść tego wielkiego klocka to fakt obecności całkiem sporej ilości elektroniki, a jak to ze starą elektroniką im jest jej mniej tym lepiej dla długowieczności sprzętu i taniej dla ewentualnych kosztów naprawy. Oczywiście niemałym udogodnieniem jest tutaj pomiar ekspozycji i możliwość fotografowania w trybie półautomatycznym tj. priorytetu przysłony, a czasy dobierane przez aparat są trafne, ale nie jest to coś bez czego bym się nie mógł obejść.
Wspomniałem wcześniej o optyce, ale nie napisałem konkretnie, że do fotografowania aparatem Pentax 67 II wykorzystałem obiektyw legendę. Nieśmiertelną klasykę, której nie da się nie docenić, a niektórzy tylko dla tego jednego szkła postanowili wybrać się w przygodę z systemem analogowym Pentax’a. Pentax 105mm F2.4 Takumar SMC to szkło, którego przedstawiać nie trzeba. W segmencie obiektywów dla formatu 6×7 jest to najjaśniejsza dostępna portretówka, której sława i chwała unosi się w powietrzu po dziś dzień i próżno szukać śmiałków, którzy gotowi stanąć w szranki z tym oto szkłem.
Niemniej już wielokrotnie w internatach pojawia się dyskusja, że na pełnej klatce można tak samo, a nawet i lepiej. Nie zamierzam się z tym sprzeczać, bo jedni lubią gruszki, jedni lubią jabłka, a ja chętnie zjem i jedno, i drugie. W każdym razie fakt, iż szkło portretowe sprzed 50 lat jest zestawiane z najnowszymi obiektywami za grube tysiące może dać całkiem sporo do myślenia.
Jednakże rezultaty, które przychodzi nam otrzymywać na filmie są niepodrabialne i jedyne w swoim rodzaju nawet jeśli ktoś próbuje Ci sprzedać preset, który sprawi, że Twoje cyfrowe zdjęcia będą wyglądać jak Portra 160, bo na takim filmie wykonaliśmy wszystkie widoczne w tym artykule kadry to nie ufajcie mu. Można się łudzić, ale to niestety, a może stety nigdy nie będzie ten sam obrazek.
Galeria zdjęć 2000px wykonanych aparatem Pentax 67 II i zeskanowanych skanerem płaskim Epson 10000 XL w A10 Darkroom
Pliki .tiff 1:1 do pobrania wykonane aparatem Pentax 67 II i zeskanowane skanerem płaskim Epson 10000 XL w A10 Darkroom
Reasumując aparat Pentax 67 II to kawał ciężkiego metalu, który w odpowiednich rękach może wybrzmieć fenomenalną symfonią świateł i cieni, ale muszą to być ręce wyjątkowo stabilne, a ponad to wzrok takowego osobnika musi być ostry jak brzytwa, bo samo ostrzenie również nie jest łatwe. Ostatecznie jednak, gdy wszystkie te elementy uda się ze sobą połączyć to otrzymujemy sprzęt do fotografii portretowej w zasadzie idealny. Jednakże do reportażu czy fotografowaniu z fleszem nie jest on aż tak poręczny. No cóż w końcu sprzęt idealny nie istnieje, prawda?
Aparat Pentax 67 II jest dostępny w InterFoto.eu
Film fotograficzny Koda Portra 160 120 jest dostępny w InterFoto.eu
