Lustrzanki Nikon część 1

Lustrzanki Nikon to bardzo ważny kawałek historii sprzętu fotograficznego. Podobnie ważna jest i sama firma, która je produkowała, ale tutaj nie będziemy śledzić całej jej historii a jedynie zasygnalizujemy to co było ważne przed powstaniem pierwszej lustrzanki Nikon. Należy traktować niniejszy artykuł jako pierwszą część krótkiego przewodnika po historii lustrzanek Nikon.

Początki firmy

Firma powstała 25 lipca 1917 roku gdy trzy małe warsztaty optyczne w Tokio zostały połączone, tworząc przedsiębiorstwo Nippon Kogaku Kabushki Kaisha Tokyo (Japońskie Towarzystwo Optyczne, Spółka Akcyjna, Tokio),które działało przy wsparciu koncernu Mitsubishi. Początkowo w ofercie znalazły się proste lornetki porropryzmatyczne na potrzeby armii, z biegiem czasu oferta firmy Nippon Kogaku się powiększała na przykład o dalmierze i peryskopy. Na początku lat 30. XX wieku firma stworzyła dla rynku cywilnego obiektywy fotograficzne do aparatów mieszkowych na błonę zwojową, a także specjalistyczne obiektywy Aero-Nikkor  do celów fotogrametrycznych czyli opracowywania dokładnych i szczegółowych map. W roku 1935 Nippon Kogaku skonstruowała swój pierwszy obiektyw małoobrazkowy Nikkor-Q 5 cm f/4.5, przeznaczony do pierwszego japońskiego aparatu małoobrazkowego Hansa Kwanon (późniejszy Canon).

Dalmierzowce

W 1946 firma podjęła decyzję o budowie własnego dalmierzowego obecnie określanego jako Nikon I, po którym pojawiły się modele Nikon M oraz Nikon S wraz z dedykowaną optyką. Kolejny model, Nikon S2, był pierwszym, który odniósł ogromny światowy sukces a w roku 1957 na rynku pojawił się pierwszy aparat firmy przeznaczony dla profesjonalistów: Nikon SP, który stał się punktem wyjścia do stworzenia pierwszej lustrzanki firmy – modelu Nikon F, zaprezentowanego w roku 1959.

Lustrzanki Nikon: początek czyli Nikon F

Nikon F został bardzo dobrze odebrany przez fotografów zawodowych, a do jego popularności przyczyniła się szeroka paleta wymiennej optyki, do której prawie co roku dołączało kilka nowych modeli. Przez cały okres lat 60. XX wieku korpus Nikona F pozostawał niemal niezmieniony a jedyne, co ewoluowało, to wizjery. Oprócz prostego wizjera pryzmatycznego do kadrowania z poziomu oka oraz kominka z lupą do Nikona F w trakcie jego rozwoju pojawiły się wizjer sportowy i cztery różne wizjery typu Photomic czyli z pomiarem światła. Pierwszy z nich nie mierzył światła przez obiektyw, natomiast ostatni czyli Photomic FTn oferował pomiar przez obiektyw z uwypukleniem środka kadru.

Lustrzanki Nikon: Nikkormaty

W połowie lat 60. XX wieku firma zaproponowała alternatywę dla drogiego Nikona F. W roku 1965 na rynek wprowadzono dwa korpusy o nazwie Nikkormat. Były to modele Nikkormat FT i prostszy, bo pozbawiony pomiaru ekspozycji, FS. W aparatach tych zrezygnowano z wymiennych wizjerów i matówek czy możliwości podłączenia windera. Tak okrojone, ale nadal bardzo solidne, aparaty zdobyły sporą popularność wśród amatorów oraz stały się zapasowymi korpusami dla zawodowców. Seria Nikkormat była obecna na rynku aż do roku 1978 i obejmowała wiele unikalnych konstrukcji, jak np. Nikkormat EL z roku 1972, który był pierwszy korpusem firmy wyposażonym w elektronicznie sterowaną migawkę i automatykę ekspozycji.

Lustrzanki Nikon: Nikon F2

Pod koniec lat 60. XX wieku firma uznała, że Nikon F miał dziesięć lat, a zatem powinien doczekać się następcy. W roku 1971 zaprezentowano następcę, czyli model Nikon F2. Aparat stanowił rozwinięcie koncepcji poprzednika, ale poprawiono wiele szczegółów istotnych dla niezawodności i trwałości najważniejszych mechanizmów aparatu.

Najważniejsza zmiana to przeprojektowana migawka z najkrótszym czasem otwarcia 1/2000 s o deklarowanej wytrzymałości 400 tysięcy cykli, czy poprawiono ułożyskowanie mechanizmu transportu filmu, dzięki czemu Nikon F2 z podniesionym lustrem przy współpracy z motorem MD-1 lub MD-2 dawał 5 kl./s. Zmieniono też mechanizm ręcznego podnoszenia lustra, a zasilanie wizjerów typu Photomic przeniesiono do korpusu. Nikon F2 w opinii wielu użytkowników uchodzi za najlepszą i najbardziej kultową mechaniczną lustrzankę małoobrazkową świata.

Coraz silniej rozbudowywana była też gama obiektywów i można śmiało powiedzieć, że nie było dziedziny fotografii, do której nie znalazłby się odpowiedni Nikkor. Do tego firma wprowadzała do swoich obiektywów szereg innowacji. Firma Nippon Kogaku jako pierwsza opracowała technologię CRC (Close Range Correction), dzięki której obiektywy szerokokątne nawet przy fotografowaniu z małych odległości pozbawione były aberracji pozaosiowych. Długie teleobiektywy wyposażone były w mechanizm wewnętrznego ogniskowania co sprawiło, że ręczne ustawianie ostrości stało się znacznie szybsze, a minimalny dystans ostrości uległ znacznemu skróceniu. Nikon wprowadził też do teleobiektywów szkło optyczne o superniskiej dyspersji (ED) redukujące aberracje chromatyczne a na soczewki nanoszono wielowarstwowe powłoki antyodblaskowe.