Lekka psychodela czy zamierzony artyzm? – 20 letni film Konica Color VX Super 200, zdjęcia przykładowe na Nikon F4 z obiektywem Carl Zeiss Milvus Planar T* 100mm F2 Makro ZF.2

Powiedziałbym o sobie „fotograf analogowy z odzysku„, bo w fotografii analogowej dopiero raczkuję. Wypstrykałem ledwo ponad 10 rolek filmu, ale już jestem zajarany jak szczerbaty na suchary. Do niedawna fotografowałem wyłącznie sprzętem cyfrowym, ale postanowiłem spróbować analoga. Wiedzę jak używać zasysam z internetu. Jest dużo „tutoriali”, do każdego interesującego mnie aparatu mogę znaleźć instrukcję. Reszta to czas potrzebny na poskromienie sprzętu.

Skan bez poprawiania, zdjęcia bez postprodukcji, ISO ustawione na 200

Wszystkie zdjęcia opublikowane w tym artykule, nie były poddawane żadnej obróbce, ani po stronie labu, ani również po digitalizacji. Skany zostały wykonane na skanerze labowym Noritsu w rozdzielczości ok 30 megapikseli, następnie zmniejszone do 2000pikseli dla dłuższego boku.

Nikon F4 + Carl Zeiss Milvus Planar T* 100mm F2 Makro ZF.2, 20 letni film Konica Color VX Super 200, ISO ustawione na 200

„Fotograf analogowy z odzysku” – moje pierwsze zdjęcia w życiu z analoga

Zapraszam do artykułu, który „popełniłem” całkiem niedawno, będąc w zasadzie całkowicie w szoku, po pierwszym wywołaniu i zdigitalizowaniu zdjęć w labie. Nie ukrywam, pamiętam to jakby to było wczoraj. Te pierwsze emocje, te pierwsze przyzwyczajenia, kiedy nie możesz podejrzeć wykonanego zdjęcia i że nawet jak wypstrykasz rolkę, to nie możesz tego wszystkiego od razu zobaczyć.

Mój pierwszy w życiu aparat analogowy – Nikon F5 i AF-S Nikkor 50 mm F1.4 G, Kodak UltraMax 400 – zdjęcia przykładowe

20 letni film Konica Color VX Super 200 – spojrzenie laika

Dopóki nie zdigitalizowałem pierwszych zdjęć z 20 letniego przeterminowanego filmu Konica Color VX Super 200, absolutnie nie wiedziałem o co kaman. Bardziej doświadczeni koledzy coś tam bąkali, że kolory po takim czasie będą już wyblakłe. Ale dopóki nie zobaczyłem tej psychodeli na zdjęciach nie wiedziałem o czym mowa. A najfajniejsze jest w tym, że mi się to strasznie podoba i ma jakiś unikalny, a niekiedy losowy charakter!

Lustrzanka analogowa Nikon F4

Na zdjęcia wybrałem się z analogową lustrzanką Nikon F4 – mieliśmy tylko jedną sztukę w naszym sklepie – która miała lekko wylane wyświetlacze, kompletnie mi to nie przeszkadzało w podjęciu działań. Podświetlenie wyświetlaczy działa wyśmienicie, więc wszystko dobrze widać.

Rys historyczny

Nikon F4 to profesjonalna lustrzanka jednoobiektywowa (SLR) wprowadzona na rynek w 1988 roku jako następca modelu Nikon F3. Był to pierwszy profesjonalny Nikon z autofokusem (AF), co stanowiło przełom w branży fotograficznej. Model ten był produkowany do 2000 roku, kiedy został zastąpiony przez Nikon F5.

Nikon F4 był zaprojektowany przez włoskiego projektanta Giorgetto Giugiaro, znanego również z projektów samochodów Ferrari i Maserati. Dzięki temu aparat cechował się nowoczesnym i ergonomicznym designem. F4 zyskał uznanie wśród fotografów prasowych, sportowych i przyrodniczych, oferując solidną konstrukcję oraz wsparcie dla nowoczesnych technologii, takich jak wielopolowy pomiar światła i zaawansowany system AF.

Specyfikacja (najważniejsze cechy)

Autofokus (AF) – pierwszy profesjonalny Nikon z systemem AF, kompatybilny z obiektywami AF Nikkor.
Zaawansowany pomiar światła – 5-polowy matrycowy pomiar światła oraz pomiar punktowy i centralnie ważony.
Tryby ekspozycji – manualny (M), priorytet przysłony (A), priorytet czasu (S) i program (P).
Migawka – elektronicznie sterowana, o zakresie od 1/8000 sekundy do 30 sekund oraz czas B (Bulb).
Synchronizacja lampy błyskowej – czas synchronizacji 1/250 s, obsługa TTL.
Szybkość zdjęć seryjnych – do 5,7 klatek na sekundę z opcjonalnym gripem MB-21.
Wymienne pryzmaty – aparat umożliwia zamianę standardowego wizjera na inne modele (m.in. pryzmat DP-20, DW-20, DW-21).
Wymienne matówki – kompatybilność z 13 różnymi matówkami dla dostosowania do różnych stylów fotografowania.
Solidna konstrukcja – korpus wykonany z magnesu i aluminium, odporny na trudne warunki pogodowe.
Kompatybilność z szeroką gamą obiektywów – obsługuje zarówno starsze manualne obiektywy AI i AI-S, jak i nowoczesne obiektywy AF.
Zasilanie – standardowo 4 baterie AA (lub akumulator w gripie MB-20 / MB-21).
Podświetlany wyświetlacz LCD – pozwala na łatwe sprawdzenie ustawień nawet w ciemności.
Tryb wielokrotnej ekspozycji – umożliwia naświetlanie wielu klatek na jednym ujęciu.
Podgląd głębi ostrości – fizyczny przycisk pozwalający ocenić rzeczywistą głębię ostrości.

Carl Zeiss Milvus Planar T* 100mm F2 Makro ZF.2 – nie tylko do makro

Jest to obiektyw w pełni manualny, który może współpracować z aparatami oferującymi automatykę przysłony, jak również ze starszymi konstrukcjami, które tego nie oferują – ma pierścień ustawiania przysłony na korpusie. Minimalna ostrość to 44cm przy jednoczesnym maksymalnym powiększeniu 1:2, maksymalny otwór przysłony F2 – dający jednocześnie przepiękny portretowy bokeh. Obiektyw jest perfekcyjnie spasowany, a jego bardzo duży obrót pierścienia ustawiania ostrości umożliwia na bardzo precyzyjne ustawienie ostrości w trudnych warunkach. Doskonały do fotografii ulicznej, jak również w szerszym zakresie do makro, w których nie są wymagane mikroskopijne powiększenia. Seria Milvus oraz Planar T* świadczą o tym, że mamy do czynienia z najwybitniejszą dostępną na rynku optyką. Obiektyw w pełni wykonany z metalu, wyposażony jest również w metalową osłonę przeciwsłoneczną. Perfekcyjnie współpracuje cyfrowymi i analogowymi lustrzankami. Dedykowany do pełnej klatki oraz do APS-C.

Ale jaaaazda na tych zdjęciach :))) Konica Color VX Super 200

Powoli widzę, że bardzo mocno zaczyna interesować mnie realny efekt, jaki mogę na zdjęciu uzyskać. Tak, zaraz odezwą się głosy, że można jeszcze eksperymenty z chemią robić podczas samodzielnego wywoływania kliszy. Ale życia by mi nie starczyło jak miałbym wszystko robić sam. Zdjęcia z tej Koniki to jazda na maksa, strasznie mi się to podoba i te eksperymenty będą nadal realizowane. Zostały wykonane przy słonecznej pogodzie. Wyraźnie widać losowość kolorystyki, widocznie film był w różnych miejscach inaczej wyblakły. Z tego co zaobserwowałem, to za grubszą kasę można kupić filmy, które dają podobne efekty. To tutaj mamy efekt naturalny, powstały z naturalnego procesu starzenia się rolki. Dla mnie miód! A dla Ciebie?